Pretražite smeštaj
Manastir Ljubostinja
Manastir Ljubostinja, ženski manastir sa pedesetak monahinja, se nalazi na 10 km od Vrnjačke Banje u dolini reke Ljubostinje. Građen je od 1388. do 1405. godine. Kao zadužbina kneginje Milice posvećen je Uspenju presvete Bogorodice. U Ljubostinji su sahranjene kneginja Milica, žene kneza Lazara i monahinja Jefimija , pre monaštva Jelena - udovica despota Uglješe. One su se sa brojnim udovicama srpskih vlastelina zamonašile u Ljubostinji posle Kosovske bitke.
Za vreme Kočine bune iz manastira ljubostinje je narod pozvan na ustanak. Većina fresaka je uništeno posle propasti Kočine bune kada su
Turci zapalili manastir kako bi se osvetili Srbima. Tada kada je manastir zapaljen otkrivena je tajna riznica koja je bila sakrivena u
manastirskom zidu iza ikone u kojoj je kneginja Milica sakrila svoje blago. Među opljačkanim blagom nalazila se i kruna kneza Lazara koja se danas nalazi u Istanbulu.
Manastir slavi je 19. Avgust na Preobraženje.
Manastir Žiča
Žiča se nalazi na 30 km od Vrnjačke Banje u plodonosnoj ravnici u blizini reke Ibar. Veruje se da je ime dobio po žitča – žito jer je kraj u kome je napravljen veoma plodonosan. Manastir je gradio prvi kralj Srbije Stefan Nemanjić i arhiepiskop Sava od 1208. do 1215. U Žiči 1219.god. je smešteno sedište autokefalne srpske arhiepiskopije. Manastir je stradao u napadu Tatara krajem XIII veka. Nakon ovog nemilog događajae sedište arhiepiskopije je premešteno u Svete Apostole kod Peći. Žiča je početkom XIV veka obnovio kralj Milutin.
Ovaj manastir je u narodu poznat kao Sedmovrat, jer su se u manastiru krunisali i ustoličili kraljevi Stefan Prvovenčani, Radoslav, Vladislav, Uroš, Dragutin, Milutin i Stefan Dečanski. Po predanju, prilikom svakog krunisanja probijana su nova vrata kroz koja je prolazio samo budući vladar, pa su potom bila sazidana. Žiča spada u malobrojne omalterisane manastire, a njena tamnocrvena boja, simbol kraljevstva, izaziva radoznalost svih posetilaca.
Glavna manastirska crkva, podignuta u Raškom stilu, posvećena je Vaznesenju Hristovom. Ona je jednobrodna sa jednom osmostranom kupolom na kockastom postolju, a ispod spoljne priprate kod zapadnog ulaza, podignuta je visoka kula sa kapelom na spratu. Unutrašnju dekoraciju čine freske koje su slabo očuvane. Vredan ansambl čine freske na zidovima prolaza ispod zvonika, gde su naslikani sveci Petar i Pavle, kao i portreti Stefana Prvovenčanog i njegovog sina Radoslava sa darovnom poveljom. Riznica je skoro sasvim opustela u 16. veku, kada su monasi ispred Turaka izbegli u Srem i osnovali manastir Šišatovac. Među nekadašnjim relikvijama najvažnije su bile desna šaka Svetog Jovana Preteče i deo Časnog Krsta, koji se danas čuvaju u Italiji.
Na 10 km od manastira se nalazi stari grada Magliča. Grad-tvrđava dominira čitavom okolinom i ubraja se među najlepše spomenike srpske srednjovekovne vojne arhitekture.
Pretpostavlja se da je izgrađena u 13. veku, između 1324. i 1337. godine, a bila je važno uporište za odbranu manastira Žiče i Studenice.
Manastir Svete Petke
Manastir Svete Petke u Stublu, nalazi se na 11 km od Vrnjačke Banje. Smešten je na obronku Gledićkih planina. U blizini manastira se nalazi se Jerinin grad koji je stvari ostatak rimskog utvrđenja iz 4. veka.
Manastir Studenica
Manastir Studenica je jedan od najlepših srpskih manastira zbog prefinjene arhitekture vizantijsko-raške škole i divnog predela na kome se nalazi. Gradio ga je Stefan Nemanja od 1183. do 1196. kada se iste godine na državnom saboru najpre odrekao prestola u korist svog srednjeg sina Stefana, a zatim i zamonašio dobivši ime Simeon. Sv. Sava, na zahtev svoje braće Stefana i Vukana, 1207. godine u Srbiju donosi mošti njihovog oca monaha Simeona. Telo je položeno u Bogorodičinu crkvu u već pripremljenu grobnicu. Od 1207. godine pa do polovine druge decenije 13. veka Sveti Sava boravi u Studenici. Pod Savinim starateljstvom manastir Studenica je postala kulturni, duhovni i medicinski centar srednjovekovne Srbije.
Nekada se u samom kompleksu manastira nalazilo 14 crkava od kojih su danas sačuvane samo 3 koje su i bogoslužbeno aktivne.
Turci su najpre na početku vladavine pretopili olovnu krovnu konstrukciju u municiju. Opljačkana je nakon velikog austrijsko-turskog rata
(1683-1699) posle povlačenja austrijske vojske. Najveća stradanja pretrpela je za vreme prvog srpskog ustanka. Studenički monasi pružali
su veliku podršku ustanicima zbog čega su Turci spalili manastir.
Manastirska crkva građena je kao porodična grobnica, odnosno kripta. Sa desne strane u naosu nalazi se grobnica sa moštima ktitora
i rodonačelnika Nemanjića, Sv.Simeona. Ispred oltarske pregrade sa desne strane je kivot sa moštima Sv. Simona (Stefana Prvovenčanog), a sa leve počivaju mošti Sv. Anastasije.